پنج نکته برای ترکیب چوب‌های مختلف در دکوراسیون
ترکیب کردن تونالیته‌های مختلف چوب نیز همچون ترکیب کردن فلزها و پارچه‌ها و رنگ‌ها می‌تواند تمرینی برای ظرافت باشد. هنگام استفاده از گونه‌های مختلف چوب در یک فضا، باید تنوع رنگ‌ها و رگه‌ها و پرداخت و مقیاس را در نظر گرفت.
اصل یکم: یک تونالیته را به عنوان تونالیتهٔ غالب تعیین کنید
رنگ چوبی که در مقیاس بزرگ موجود است، مثلا به صورت کفپوش یا کابینت یا کمد دیواری، اولین فاکتوری است که هنگام شروع ماجراجوییِ ترکیب رنگ چوب‌ها در نظر گرفته می‌شود. این فاکتور ممکن است از پیش موجود باشد و شما نخواهید یا نتوانید آن را تغییر دهید. مثلاً فرض کنید کفپوش اتاق شما بلوطی است و قرار نیست آن را عوض کنید. در این صورت باید باقی چوب‌ها را بر اساس این کفپوشِ بلوطی‌رنگ انتخاب کنید.
اصل دوم: تعداد گونه‌ها را محدود کنید
در مورد مقیاس، چوب غالب (به عنوان مثال، کفپوش) باید در برابر کل بقیهٔ چوب‌های اتاق در نظر گرفته شود. با این وصف، ما فکر می‌کنیم که به طور کلی در یک فضا حداکثر ۳ تونالیتهٔ چوب پذیرفتنی است، با این فرض که تک‌تک تکه‌ها شکل یا سبک مشابهی داشته باشند. بجز فضاهای فوق‌العاده بزرگ با «ناحیه»های مختلف، افزایش تعداد گونه‌های چوب در ترکیب می‌تواند خیلی سریع منظره را آشفته و گسسته کند.
اصل سوم: زیرمجموعهٔ تونالیته‌ها را در نظر بگیرید
در اینجا می‌خواهیم قانون قبلی‌مان را دور بزنیم (ما می‌توانیم چون خودمان اختراع‌اش کردیم؛ با سپاس!) مثلاً می‌توانید تعدادی رنگ با تونالیتهٔ گرم (مایل به قرمز) را با هم بچینید بی اینکه یکپارچگی فضا به هم بریزد.
بنابراین درحالیکه از نظر فنی تعداد گونه‌های چوب‌مان مثلاً پنج تاست، سه تا از پنج مورد بسیار شبیه به هم هستند و برای یکپارچه‌سازی بیشتر، آنها را با پرداخت یکسان (یا مات یا براق) تکمیل می‌کنیم.
اصل چهارم: از منسوجات و سطح‌های سخت به عنوان ضربه‌گیر استفاده کنید
دلیل دیگری که ما به میل خود قانون شماره ۲ را دور زدیم این است که می‌توان با منسوجات و سطح‌های سخت دیگر، بین گونه‌های متفاوت چوب فاصله انداخت.
در نمونهٔ تصویر زیر، یک فرش آنتیک بزرگ و کاناپهٔ چرمی، پیوستگی بین چوب‌ها را می‌شکنند. در آشپزخانهٔ چسبیده به اتاق نیز، رنگ روشنِ قفسه‌های کاج با کابینت‌ها و میزهای سفید و همچنین کاشی‌های خاکستری دیوارهٔ بالای کابینت، از کفِ صنوبر جدا می‌شود. به طور مشابه، پایه‌های مشکی مات و تکیه‌گاه صندلی‌های پیشخوان، فاصله‌ای بین کابینت‌های افرا وکف صنوبر و نشیمنگاه بلوط ایجاد می‌کنند:
جلوگیری از تماس مستقیم چوب‌ها با یکدیگر از طریق یک متریال دیگر به عنوان ضربه‌گیر، نقطهٔ توقفی را به چشم می‌دهد که مانع از شلوغی بیش از حد منظرهٔ رنگ‌های مختلفِ چوب در کنار هم می‌شود.
اصل پنجم: به رگه‌های چوب و پرداخت آن توجه کنید
وقتی نوبت به رگه‌های چوب می‌رسد، رگه‌های بزرگ‌تر و برجسته‌تر معمولاً ظاهری روستایی و خشن‌تر را به همراه دارد. در انتهای مخالف طیف، رگه‌های ظریف‌تر و پنهان‌تر، می‌تواند مدرن‌تر به نظر برسد. اگر هدف، ترکیب کردن چوب‌های رگه‌درشت با فامیل‌های رگه‌ریزشان است، می‌توان از جلای‌های مشابه (مات یا نیمه براق و غیره) برای یکپارچه کردن آیتم‌های چوبی در یک فضا استفاده کرد. در زیر، آشپزخانک با نمای بلوط و یک راه‌پلهٔ افرا در نزدیکی، هر دو با روکش مات مشاهده می‌شود:
با نیم‌نگاهی به این نکته‌ها می‌توان قطعه‌های با چوب‌های مختلف را در کنار هم آورد بی اینکه فضا آشفته و شلوغ شود.
پاسخ‌ها